ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

What is mediation?
How it works
What is the validity of the agreement?
What is its scope?
How long does it take?
Why should I choose it?
What is a Mediator?
Is Mediation mandatory?
What cases does the mandatory initial session cover?
What is an Arbitration Clause?
What is the School Mediation?
What is the Family Mediation?
Useful Examples

What is mediation?

Mediation is a method of out-of-court resolution of private disputes, in which the parties, with the help and assistance of the mediator attempt to reach, through negotiation between them, a sustainable and mutually satisfactory settlement of their dispute. The mediator is a third party independent and neutral to the parties.

How it works

The 4640/2019 law on Mediation in Civil and Commercial Matters contains provisions regulating how the procedure is conducted. The existence of these provisions, however, does not negate its flexible and flexible nature, as the mediation process is determined by the mediator in consultation with the parties depending on the nature of the case.

The purpose of the procedure, however, is fulfilled in the best way, when the particular circumstances of each case are taken into account and the true interests of the specific parties taking part in the procedure are served. The mediation process is distinguished by its voluntary nature and usually begins with a joint meeting of the mediator with the parties, who, after being informed in detail by the mediator about the whole process, present their views on the dispute between them.

Afterwards, there are either joint or private meetings between the mediator and each party, in order for him to help the parties communicate with each other, conveying proposals and counter-proposals from one side to the other, but always with their consent. At the end of the process, the mediator draws up a record of reaching or not reaching an agreement, depending on whether or not the parties reach a resolution of their dispute. The legal representatives of the parties invited to the mediation have a decisive role in the mediation process. They must attend with their principals and provide them with legal advice, assist them throughout the process and draw up the final agreement that the parties will reach

What is the validity of the agreement?

The record of reaching an agreement is signed by all participants in the procedure and may be filed with the secretariat of the competent Court of First Instance by any of the parties, so that it constitutes an enforceable title under the conditions of the law.

What is its scope?

With the mediation process, all private law disputes can be resolved as long as the parties have the authority to dispose of the subject of the dispute, them (Article 3 par.1 of Law 4640/2019) and agree to submit to this process. Indicatively, such disputes can be family, from tenancy relations, labor disputes, disputes for moral damage claims due to personal injury, inheritance disputes, civil medical liability cases, disputes between collective management organizations of intellectual property rights and users, debt actions, compensation actions from traffic accidents and many others.

How long does it take;

The duration of the mediation process depends on the type and complexity of the dispute that concerns the parties, as well as on their own will. Speaking indicatively, we can say that the resolution of a commercial dispute, as it emerges from the practice of Mediation in Greece and abroad, refers to a process with an average duration of approximately 8 hours, even within the same day.

Why should I choose it?

Mediation has many and important advantages, the main ones being the speed of dispute resolution, cost savings and the confidentiality of the process

a) speedy resolution of the dispute
The mediation process allows for a speedy resolution of the dispute within a very short period of time, much less than that required to hear a case in court.

b) cost savings
The process of mediation is more economically advantageous than a long court battle that can turn out to be costly, as its cost is controllable, because it is agreed in advance with the mediator and borne equally by both parties involved.

c) confidentiality of the process
The mediation process is conducted in a confidential framework, which does not allow for the disclosure of sensitive information concerning the parties and the dispute they are concerned with. Before the start of the process, all participants undertake in writing to observe the confidentiality of the process. Further, the mediator may communicate and meet with each of the parties separately, and the information obtained during such contacts with one party may not be disclosed to the other party without its consent. In this way, an environment favorable to the resolution of the dispute is created, which protects the parties from negative publicity and at the same time facilitates them to maintain a good atmosphere between them.

What is a Mediator?

The Mediator is a third person in relation to the parties involved, who has no interest in the outcome of the dispute between them. It must strictly observe the ethical provisions contained in the law and the European Code of Ethics and operate in a neutral and impartial manner, keeping confidential the information arising from the mediation process. He has received special training from a Mediator Training Agency and after exams, he is accredited by the Ministry of Justice.

The Mediator does not act as a judge, as he does not issue a decision and is prohibited from imposing on the parties a solution of his own choosing. Its role is to facilitate communication and negotiations between the parties, so as to help them reach a mutually acceptable agreement, if they themselves judge that this satisfies their interests.

Is Mediation mandatory?

No, there is no mandatory mediation, but a mandatory stage of a single meeting of the parties with their lawyers before the mediator to consider whether their particular dispute can be resolved through mediation. This meeting is called a Mandatory Initial Session (MIST) and must take place no later than before the case is heard in court.

What cases does the mandatory initial session cover?

It concerns family cases (apart from divorces, annulment of marriage, differences from the relationship between parents and children, etc.), those whose subject matter exceeds the amount of 30,000.00 euros and, if they were tried, would be subject to the Ordinary Procedure of the Single-Member and the Multi-Member Court of First Instance, as well as when there is a mediation clause in the private agreement of the parties.

What is an Arbitration Clause?

It is a term contained in a private agreement whereby the parties agree that if a dispute arises between them, before going to court, they will try to resolve their dispute through mediation.

What is the School Mediation?

School mediation, as a method and practice of peaceful conflict resolution, is included in the context of anti-violence strategies developed by the school itself, the school community and the local community.
It presupposes the functional relationship between school and community, as well as the active action of all the factors of the educational process.

Although mediation as a method of conflict resolution is a long-standing practice lost in the depths of centuries and simple societies, however, as a strict and structured process aimed at restoring relations between the disputing parties, it is part of the framework of restorative or restorative justice.
School mediation increases the feeling of safety in the school, provides a sense of calm in the school space and improves the school climate and the school population's representations of it.

School mediation programs are an effective form of conflict resolution, as a joint effort of the whole school, strengthening the role of the student and the school ethos, teaching students the principles of democratic participation and active citizenship, and finally creating structures where the students can responsibly express feelings of power and control.

Knowledge of School Mediation:
The Association for Conflict Resolution (Association for Conflict Resolution) defines the following guidelines, which govern the Mediation process.

A. Voluntary participation:
Participants attend the process voluntarily and willingly. They make their own choices and decisions for themselves, without pressure from mediators, school staff or other third parties.

B. Impartiality:
The mediator always acts in an impartial manner. It avoids prejudices, stereotypes and preferences that favor any of the disputants. At the same time it encourages the disputants to behave impartially as well. In case he is unable to behave in this way, he must withdraw from the case.

C. The avoidance of conflicts of interest:
The mediator avoids taking cases when: a) he is connected by a personal relationship with one of the disputants (eg friends, relatives) or b) the conflict causes a situation of bias.

D. Confidence:
Mediators operate with confidence and trust in their abilities, skills and knowledge. They separate their role from other leadership roles they hold.
If at any time, before or during the mediation, they become aware that they cannot cope with the process for any reason, they must stop the process and refer the disputants to another mediator.

E. Confidentiality:
The mediator is bound to keep confidential what is said, done, and written during the mediation, except as required by school policy or as agreed upon with the disputants. Therefore, he must explain the principle of confidentiality and its exceptions at the beginning of each session.

F. The quality of the process:
The mediator must manage the process with equality, respect, honesty between the disputants, as well as between them and himself, maintaining the principles of mediation. In case these principles are violated (by the disputants), he must point out to the participants the need to observe them, otherwise stop the process, or consult the coordinator of the program.

G. Advertising and promotion:
The program must be advertised and promoted by facilitators and coordinators. Facilitators should not use confidential information from previous sessions without the participants' permission.

H. Promotion of the practice of mediation:
Mediators should operate in a way that enhances the mediation process, and with respect to the various aspects and perspectives of the mediation field, exchanging their experiences with other mediators through mediation networks, with the aim of improving their services.

What is the Family Mediation?

There is perhaps no more persuasive and eloquent argument for the introduction of Family Mediation than the following story which is one of the most common case studies in mediation education today:

Once upon a time in the United States of America, two parents resorted to the Court to regulate the custody of their young son. When they stood before the judge, he looked at them and asked each of them individually if they love their child. The answer of both, automatic, self-evident. Almost insulted, both parents assured the stern Judge that they adored their gut and would do anything for his good. Then the Judge answered them: “So, do you know something? I don't love your child! And how could I possibly love it? I don't even know it, it's the first time I see it in front of me today. And yet! You came to me to decide what to do with your own child!” The parents were bewildered. The judge continued to look at them.

The case was resolved through Mediation...

From the recommendation of the Emeritus Professor of Civil Law, AUTH School of Law,
Mrs. Theofanous Papazisi

The speed of modern relations and the slowness of the delivery of justice, combined with the abstract and rather typological procedural system, have given rise around the world to search for other alternative forms of dispute resolution.

Mediation in Family Law cases is of essential importance and can have immediate and substantial results because it investigates the case to the essence of the facts.

Relationships between spouses are a typical example of relationships amenable to Mediation. It is characteristic that the legislator of N 1329/1983 did not recommend the resolution of the disputes of the spouses by the court, with the reasoning that, if the marriage in crisis has a possibility to overcome it, this is certainly not the resolution of the dispute by the court.

Spouses in crisis have problems from the disruption of their interpersonal, and not so much of their legal relationship, which is dragged into crisis from the first. Litigation in property relations is the means of pressure or revenge for the failure of the personal.

Among the family relationships that are also in great need of Mediation are those concerning children. Both parent-child relationships, which are often painful, and the exercise of custody, or especially daily care and the right to contact, will be able to be resolved much more smoothly and more effectively and peacefully for the sake of the children.

Useful Examples

To see an example of a Successful Mediation Practice, click

here.

To see a sample Agreement to Submit to Mediation, click here

here.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Τι είναι η διαμεσολάβηση
Πως γίνεται
Ποια η ισχύς της συμφωνίας;
Ποιο είναι το πεδίο εφαρμογής της;
Πόσο διαρκεί;
Γιατί να την επιλέξω;
Τι είναι ο Διαμεσολαβητής;
Υπάρχει υποχρεωτική Διαμεσολάβηση;
Ποιες υποθέσεις αφορά η υποχρεωτική αρχική συνεδρία;
Τι είναι η ρήτρα Διαμεσολάβησης;
Τι είναι η Σχολική Διαμεσολάβηση;
Τι είναι η Οικογενειακή Διαμεσολάβηση;
Υπάρχει υποχρεωτική Διαμεσολάβηση;

Τι είναι η διαμεσολάβηση

Η διαμεσολάβηση είναι μια μέθοδος εξωδικαστικής επίλυσης ιδιωτικών διαφορών, στην οποία τα μέρη, με τη βοήθεια και συνδρομή του διαμεσολαβητή, δηλαδή, ενός τρίτου, ανεξάρτητου και ουδέτερου ως προς τα μέρη προσώπου, επιχειρούν να καταλήξουν μέσω της διαπραγμάτευσης μεταξύ τους, σε μία βιώσιμη και αμοιβαία ικανοποιητική διευθέτηση της διαφοράς τους.

Πως γίνεται

Ο νόμος 4640/2019 για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις περιέχει διατάξεις που ρυθμίζουν τον τρόπο διεξαγωγής της διαδικασίας. Η ύπαρξη των διατάξεων αυτών, ωστόσο, δεν αναιρεί τον ελαστικό και ευέλικτο χαρακτήρα της, καθώς η διαδικασία της διαμεσολάβησης καθορίζεται από τον διαμεσολαβητή σε συνεννόηση με τα μέρη ανάλογα με την φύση της υπόθεσης.

Ο σκοπός της διαδικασίας, πάντως, εκπληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο, όταν λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες περιστάσεις της κάθε υπόθεσης και εξυπηρετούνται τα αληθινά συμφέροντα των συγκεκριμένων μερών που λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία. Η διαδικασία της διαμεσολάβησης διακρίνεται για τον εκούσιο χαρακτήρα της και συνήθως ξεκινά με μια κοινή συνάντηση του διαμεσολαβητή με τα μέρη, τα οποία, αφού ενημερωθούν αναλυτικά από τον διαμεσολαβητή για την όλη διαδικασία, παρουσιάζουν τις απόψεις τους για την μεταξύ τους διαφορά.

Στη συνέχεια, ακολουθούν είτε κοινές είτε κατ’ ιδίαν συναντήσεις μεταξύ του διαμεσολαβητή και του κάθε μέρους, προκειμένου αυτός να βοηθήσει τα μέρη να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, μεταφέροντας από τη μία στην άλλη πλευρά προτάσεις και αντιπροτάσεις, πάντα, όμως, με την συναίνεσή τους. Στο τέλος της διαδικασίας ο διαμεσολαβητής συντάσσει πρακτικό επίτευξης ή μη επίτευξης συμφωνίας, ανάλογα με το αν θα καταλήξουν ή όχι τα μέρη σε επίλυση της διαφοράς τους. Καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία της διαμεσολάβησης έχουν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των μερών που καλούνται στη διαμεσολάβηση νομικοί παραστάτες. Αυτοί παρίστανται υποχρεωτικά με τους εντολείς τους και παρέχουν σ’ αυτούς νομικές συμβουλές, τους συνδράμουν σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και συντάσσουν την τελική συμφωνία, στην οποία θα καταλήξουν τα μέρη

Ποια η ισχύς της συμφωνίας;

Το πρακτικό επίτευξης συμφωνίας, υπογράφεται από όλους τους συμμετέχοντες στη διαδικασία και δύναται να κατατεθεί στη γραμματεία του αρμόδιου Πρωτοδικείου από οποιοδήποτε των μερών, ώστε να αποτελεί εκτελεστό τίτλο υπό τις προϋποθέσεις του νόμου.

Ποιο είναι το πεδίο εφαρμογής της;

Με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης μπορούν να επιλυθούν όλες οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου εφόσον τα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, τους (άρθρο 3 παρ.1 του νόμου 4640/2019) και συμφωνήσουν να υπαχθούν στη διαδικασία αυτή. Ενδεικτικά, τέτοιες διαφορές μπορεί να είναι οικογενειακές, από σχέσεις οροφοκτησίας, εργατικές διαφορές, διαφορές για αξιώσεις ηθικής βλάβης λόγω προσβολής της προσωπικότητας, κληρονομικές διαφορές, υποθέσεις αστικής ιατρικής ευθύνης, διαφορές μεταξύ οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και χρηστών, αγωγές χρέους, αγωγές αποζημιώσεως από τροχαία ατυχήματα και πολλές άλλες.

Πόσο διαρκεί;

Η διάρκεια της διαδικασίας της διαμεσολάβησης εξαρτάται από το είδος και την πολυπλοκότητα της διαφοράς που απασχολεί τα μέρη, καθώς και από τη δική τους βούληση. Ενδεικτικά μιλώντας μπορούμε να πούμε ότι η επίλυση μιας εμπορικής διαφοράς, όπως προκύπτει από την πρακτική της Διαμεσολάβησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παραπέμπει σε διαδικασία με μέσο όρο διάρκειας 8 ωρών περίπου, ακόμα και εντός της ίδιας ημέρας.

Γιατί να την επιλέξω;

Η διαμεσολάβηση έχει πολλά και σημαντικά πλεονεκτήματα, με κυριότερα την ταχύτητα επίλυσης της διαφοράς, την εξοικονόμηση κόστους και το απόρρητο της διαδικασίας

α) ταχεία επίλυση της διαφοράς
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης δίνει την δυνατότητα ταχείας επίλυσης της διαφοράς εντός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος, πολύ μικρότερου από αυτού που απαιτείται για την εκδίκαση μιας υπόθεσης στο δικαστήριο.

β) εξοικονόμηση κόστους
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι πιο συμφέρουσα οικονομικά από ένα μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα που μπορεί να αποβεί πολυδάπανος, καθώς το κόστος αυτής είναι ελεγχόμενο, γιατί συμφωνείται εκ των προτέρων με το διαμεσολαβητή και βαρύνει και τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές κατ’ ισομοιρία.

γ) απόρρητο της διαδικασίας
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης διεξάγεται σε ένα πλαίσιο εμπιστευτικότητας, που δεν επιτρέπει να δημοσιοποιούνται ευαίσθητες πληροφορίες, οι οποίες αφορούν τα μέρη και τη διαφορά που τους απασχολεί. Πριν την έναρξη της διαδικασίας όλοι οι συμμετέχοντες δεσμεύονται εγγράφως να τηρήσουν το απόρρητο της διαδικασίας. Περαιτέρω, ο διαμεσολαβητής μπορεί να επικοινωνεί και να συναντάται με καθένα από τα μέρη ξεχωριστά και τις πληροφορίες που αντλεί, κατά τις επαφές αυτές με το ένα μέρος δεν επιτρέπεται να τις γνωστοποιεί στο άλλο μέρος χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του. Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την επίλυση της διαφοράς, που διαφυλάσσει τα μέρη από αρνητική δημοσιότητα και παράλληλα τα διευκολύνει να διατηρήσουν καλό κλίμα μεταξύ τους.

Τι είναι ο Διαμεσολαβητής;

O Διαμεσολαβητής είναι ένα τρίτο πρόσωπο σε σχέση με τα εμπλεκόμενα μέρη, το οποίο δεν έχει κανένα συμφέρον από την έκβαση της μεταξύ τους διαφοράς. Οφείλει να τηρεί αυστηρά τις διατάξεις της δεοντολογίας που περιλαμβάνονται στο νόμο και τον Ευρωπαϊκό Κώδικα Δεοντολογίας και να λειτουργεί με ουδέτερο και αμερόληπτο τρόπο, τηρώντας απόρρητες τις πληροφορίες που προκύπτουν από τη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Έχει λάβει ειδική εκπαίδευση από Φορέα Κατάρτισης Διαμεσολαβητών και μετά από εξετάσεις, διαπιστεύεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ο Διαμεσολαβητής δεν ενεργεί ως δικαστής, καθώς δεν εκδίδει απόφαση και απαγορεύεται να επιβάλει στα μέρη τη λύση της δικής του επιλογής. Ο ρόλος του είναι να διευκολύνει την επικοινωνία και τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών, έτσι ώστε να τους βοηθήσει να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, εφόσον οι ίδιοι κρίνουν ότι αυτό ικανοποιεί τα συμφέροντά τους.

Υπάρχει υποχρεωτική Διαμεσολάβηση;

Όχι, δεν υπάρχει υποχρεωτική διαμεσολάβηση, αλλά ένα υποχρεωτικό στάδιο μίας μόνο συνάντησης των μερών με τους δικηγόρους τους ενώπιον του διαμεσολαβητή, με σκοπό να εξετάσουν αν η συγκεκριμένη διαφορά τους μπορεί να επιλυθεί με διαμεσολάβηση. Αυτή η συνάντηση ονομάζεται Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία (ΥΑΣ) και πρέπει να λάβει χώρα το αργότερο έως τη συζήτηση της υπόθεσης στο δικαστήριο.

Ποιες υποθέσεις αφορά η υποχρεωτική αρχική συνεδρία;

Αφορά υποθέσεις οικογενειακές (εκτός από διαζύγια, ακύρωση γάμου, διαφορές από τη σχέση γονέων και τέκνων κλπ), εκείνες που το αντικείμενο της διαφοράς τους ξεπερνά το ποσό των 30.000,00 ευρώ και, αν δικάζονταν θα υπάγονταν στην Τακτική Διαδικασία του Μονομελούς και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, καθώς και όταν υπάρχει σε ιδιωτική συμφωνία των μερών ρήτρα διαμεσολάβησης.

Τι είναι η ρήτρα Διαμεσολάβησης;

Είναι ένας όρος που περιέχεται σε ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο τα μέρη συμφωνούν ότι αν προκύψει μεταξύ τους διαφορά, πριν απευθυνθούν στο δικαστήριο, θα προσπαθήσουν να επιλύσουν τη διαφορά τους με διαμεσολάβηση.

Τι είναι η Σχολική Διαμεσολάβηση;

Η σχολική διαμεσολάβηση, ως μέθοδος και πρακτική ειρηνικής επίλυσης της σύγκρουσης, περιλαμβάνεται στο πλαίσιο των στρατηγικών αντι-βίας που αναπτύσσονται από το ίδιο το σχολείο, τη σχολική κοινότητα και την τοπική κοινωνία.
Προϋποθέτει τη λειτουργική σχέση μεταξύ σχολείου και κοινότητας, όπως επίσης την ενεργή δράση όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Παρότι η διαμεσολάβηση ως μέθοδος επίλυσης των συγκρούσεων είναι μία μακρόχρονη πρακτική που χάνεται στο βάθος των αιώνων και των απλών κοινωνιών, ωστόσο, ως αυστηρή και δομημένη διαδικασία με στόχο την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των διαφωνούντων μερών, εντάσσεται στο πλαίσιο της αποκαταστατικής ή επανορθωτικής δικαιοσύνης.
Η σχολική διαμεσολάβηση αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας στο σχολείο, προσφέρει αίσθηση ηρεμίας στο σχολικό χώρο και βελτιώνει το σχολικό κλίμα και τις αναπαραστάσεις του σχολικού πληθυσμού γι’ αυτό.

Τα προγράμματα σχολικής διαμεσολάβησης αποτελούν μία αποτελεσματική μορφή επίλυσης των συγκρούσεων, ως από κοινού προσπάθεια όλου του σχολείου, ενδυναμώνοντας το ρόλο του μαθητή και του σχολικού ήθους, διδάσκοντας στους μαθητές τις αρχές της δημοκρατικής συμμετοχής και του ενεργού πολίτη και, τέλος, δημιουργώντας δομές όπου οι μαθητές μπορούν υπεύθυνα να εκφράσουν αισθήματα ισχύος και ελέγχου.

Γνωρίσματα της Σχολικής Διαμεσολάβησης :
Ο Οργανισμός για την Επίλυση των Συγκρούσεων (Association for Conflict Resolution) ορίζει τις εξής κατευθυντήριες γραμμές, που διέπουν την διαδικασίας της Διαμεσολάβησης.

Α. Η αυτόβουλη συμμετοχή:
Οι συμμετέχοντες παρίστανται στη διαδικασία εθελοντικά και πρόθυμα. Κάνουν τις επιλογές τους και παίρνουν αποφάσεις για τους εαυτούς τους, χωρίς πίεση από τους διαμεσολαβητές, το προσωπικό του σχολείου ή άλλα τρίτα πρόσωπα.

Β. Η αμεροληψία:
Ο διαμεσολαβητής πάντοτε λειτουργεί με αμερόληπτο τρόπο. Αποφεύγει τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και τις προτιμήσεις που ευνοούν οποιονδήποτε από τους διαφωνούντες. Παράλληλα ενθαρρύνει τους διαφωνούντες να συμπεριφέρονται επίσης αμεροληπτικά. Σε περίπτωση που αδυνατεί να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να αποσυρθεί από την υπόθεση.

Γ. Η αποφυγή των συγκρούσεων συμφερόντων:
Ο διαμεσολαβητής αποφεύγει την ανάληψη υποθέσεων όταν: α) συνδέεται με προσωπική σχέση με κάποιον από τους διαφωνούντες (π.χ. φίλοι, συγγενείς) ή β) η σύγκρουση προκαλεί μία κατάσταση μεροληψίας.

Δ. Η αυτοπεποίθηση:
Οι διαμεσολαβητές λειτουργούν με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητες, τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους. Διαχωρίζουν το ρόλο τους από άλλους ηγετικούς ρόλους που κατέχουν.
Αν οποιαδήποτε στιγμή, πριν ή τα κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης, αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στη διαδικασία για οποιονδήποτε λόγο, οφείλουν να διακόψουν τη διαδικασία και να παραπέμψουν τους διαφωνούντες σε άλλο διαμεσολαβητή.

Ε. Η εχεμύθεια – εμπιστευτικότητα:
Ο διαμεσολαβητής είναι δεσμευμένος να τηρήσει εμπιστευτικά ό,τι λέγεται, γίνεται και γράφεται κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που ορίζει η πολιτική του σχολείου ή που έχουν συμφωνηθεί με τους διαφωνούντες. Γι' αυτό, οφείλει να εξηγεί την αρχή της εχεμύθειας και τις εξαιρέσεις της κατά την έναρξη κάθε συνεδρίας.

ΣΤ. Η ποιότητα της διαδικασίας:
Ο διαμεσολαβητής οφείλει να διαχειρίζεται τη διαδικασία με ισότητα, σεβασμό, ειλικρίνεια μεταξύ των διαφωνούντων, καθώς και μεταξύ αυτών και του ιδίου, διατηρώντας τις αρχές της διαμεσολάβησης. Σε περίπτωση που οι αρχές αυτές παραβιαστούν (από τους διαφωνούντες) πρέπει να επισημάνει στους συμμετέχοντες την ανάγκη τήρησής τους, ειδάλλως να διακόψει την διαδικασία, ή και να συμβουλευτεί τον συντονιστή του προγράμματος.

Ζ. Διαφήμιση και προώθηση:
Το πρόγραμμα πρέπει να διαφημίζεται και να προωθείται από τους διαμεσολαβητές και τους συντονιστές. Οι διαμεσολαβητές δε θα πρέπει να χρησιμοποιούν εμπιστευτικές πληροφορίες από προηγούμενες συνεδρίες χωρίς την άδεια των συμμετεχόντων.

Η. Προαγωγή της πρακτικής της διαμεσολάβησης:
Οι διαμεσολαβητές θα πρέπει να λειτουργήσουν με τρόπο που θα αναβαθμίζει τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, και με σεβασμό στις διάφορες πτυχές και οπτικές του πεδίου της διαμεσολάβησης, ανταλλάσσοντας τις εμπειρίες τους με άλλους διαμεσολαβητές μέσω των δικτύων διαμεσολάβησης, με στόχο τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών τους.

Τι είναι η Οικογενειακή Διαμεσολάβηση;

Δεν υπάρχει ίσως πιο πειστικό και γλαφυρό επιχείρημα υπέρ της εισαγωνής της Οικογενειακής Διαμεσολάβησης από την ακόλουθη ιστορία που αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο συνηθισμένα case studies στην εκπαίδευση της διαμεσολάβησης:

Κάποτε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δύο γονείς κατέφυγαν στο Δικαστήριο για τη ρύθμιση της επιμέλειας του μικρού τους γιου. Όταν στάθηκαν μπροστά στο δικαστή, εκείνος τους κοίταξε και ρώτησε καθέναν ξεχωριστά αν αγαπά το παιδί του. Η απάντηση και των δύο, αυτόματη, αυτονόητη. Σχεδόν προσβεβλημένοι και οι δύο γονείς διαβεβαίωσαν τον αυστηρό Δικαστή ότι λατρεύουν το σπλάχνο τους και πως θα έκαναν τα πάντα για το καλό του. Τότε ο Δικαστής τους αποκρίθηκε: «Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι; Εγώ το παιδί σας δεν το αγαπώ! Και πώς θα μπορούσα άραγε να το αγαπώ; Δεν το ξέρω καν, πρώτη μου φορά το βλέπω σήμερα μπροστά μου. Κι όμως! Ήρθατε σε μένα για να αποφασίσω τί θα κάνετε με το ίδιο σας το παιδί!» Οι γονείς σάστισαν. Ο δικαστής συνέχισε να τους κοιτάζει.

Η υπόθεση λύθηκε με Διαμεσολάβηση...

Από την εισήγηση της Ομότιμης Καθηγήτριας Αστικού Δικαίου Νομικής Σχολής ΑΠΘ,
κας Θεωφανούς Παπαζήση

Η ταχύτητα των σύγχρονων σχέσεων και η βραδύτητα της απονομής δικαιοσύνης, σε συνδυασμό με το άκαπτο και αρκετά τυπολογικό δικονομικό σύστημα έδωσαν αφορμή σε όλο τον κόσμο σε αναζήτηση άλλων εναλλακτικών μορφών επίλυσης διαφορών.

Η Διαμεσολάβηση στις υποθέσεις Οικογενειακού Δικαίου είναι ουσιώδους σημασίας και μπορεί να έχει άμεσα και ουσιαστικά αποτελέσματα, διότι ερευνά την υπόθεση στην ουσία των πραγματικών περιστατικών.

Οι μεταξύ των συζύγων σχέσεις αποτελούν τυπικό παράδειγμα σχέσεων επιδεκτικών Διαμεσολάβησης. Χαρακτηριστικό είναι, ότι ο νομοθέτης του Ν 1329/1983 δεν προέκρινε την επίλυση των διαφωνιών των συζύγων από το δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι, αν ο γάμος σε κρίση έχει μία πιθανότητα να την ξεπεράσει, αυτή δεν είναι σίγουρα η επίλυση της διαφοράς από το δικαστήριο.

Οι σύζυγοι σε κρίση έχουν προβλήματα από τη διαταραχή της διαπροσωπικής, και όχι τόσο της έννομης σχέσης τους, η οποία σύρεται σε κρίση από την πρώτη. Η αντιδικία στις περιουσιακές σχέσεις είναι το μέσο πίεσης ή εκδίκησης για την αποτυχία της προσωπικής.

Από τις οικογενειακές σχέσεις που έχουν επίσης μεγάλη ανάγκη Διαμεσολάβησης είναι αυτές που αφορούν τα τέκνα. Τόσο οι σχέσεις γονέων-τέκνων, που συχνά είναι οδυνηρές, όσο και η άσκηση της επιμέλειας, ή κυρίως της καθημερινής φροντίδας και του δικαιώματος επικοινωνίας, θα μπορούν να επιλυθούν πολύ ομαλότερα και περισσότερο ουσιαστικά και ειρηνικά για χάρη των παιδιών.

Χρήσιμα Υποδείγματα

Για να δείτε υπόδειγμα Πρακτικού Επιτυχούς Διαμεσολάβησης πατήστε

εδώ.

Για να δείτε υπόδειγμα Συμφωνητικού Υπαγωγής στη Διαμεσολάβηση πατήστε

εδώ.

The Mediation